Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση
Η Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση (Ε.Α.Α.Κ.) είναι ένα σύνολο αριστερών φοιτητικών και σπουδαστικών οργανώσεων, που δραστηριοποιούνται στα εκπαιδευτικά ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι.) ανά την Ελλάδα.
Οργανωτική Δομή
Η ΕΑΑΚ αποτελείται από ένα σύνολο ανεξάρτητων σχημάτων, στα οποία συμμετέχουν τόσο πολιτικά ανέντακτοι φοιτητές όσο και φοιτητές που συμμετέχουν σε οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής ριζοσπαστικής αριστεράς. Το καθένα από τα σχήματα της ΕΑΑΚ δραστηριοποιείται ανά φοιτητικό / σπουδαστικό σύλλογο. Κάθε σχήμα έχει διαφορετικό όνομα και διαθέτει μια σχετική αυτοτέλεια οργάνωσης, λήψης πολιτικών αποφάσεων και δραστηριότητας. Τα διάφορα σχήματα συντονίζονται μεταξύ τους σε ένα πανελλαδικό συντονιστικό, ενώ πραγματοποιούνται και επί μέρους συντονιστικά, σε επαρχιακό επίπεδο ή σε επίπεδο πόλης.
Μια από τις βασικές πολιτικές επιλογές ενός σχήματος, που διαφοροποιεί την έννοια αυτή από την έννοια της «παράταξης» αποτελεί η επιλογή μη εκπροσώπησης του σχήματος από μεμονωμένα άτομα ή από συγκεκριμένη ιεραρχική δομή, αλλά και τη σημασία της συνδιαμόρφωσης (consensus) κατά την λήψη πολιτικών αποφάσεων. Σύμφωνα με αυτή, κάθε πολιτική συζήτηση εξετάζει εναλλακτικές πολιτικές προτάσεις ούτως ώστε να επιτευχθεί συμφωνία των μελών της.
Ιστορικό
Στο φοιτητικό κίνημα πριν το 1990, η κύρια φοιτητική παράταξη που συγκέντρωνε την υποστήριξη των μικρότερων οργανώσεων και εκείνων των ατόμων που πρόσκειντο σε αριστερές πολιτικές πεποιθήσεις ήταν οι Αριστερές Συσπειρώσεις Φοιτητών (ΑΣΦ) (δημιουργία μετά την Β' Πανελλαδική). Οι ΑΣΦ πρωτοστάτησαν στα κινήματα αυτής της περιόδου(πχ. 1979 και 1987). Μετά τα γεγονότα της συγκυβέρνησης (1989) και τη μαζική αποχώρηση από την ΚΝΕ μελών, ιδρύθηκε το Νέο Αριστερό Ρεύμα (ΝΑΡ) και η Νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση (ΝΚΑ). Μετά από μια περίοδο συζητήσεων και εύρεσης ενός κοινού βηματισμού η συμφωνία των ΑΣΦ και του ΝΑΡ οδήγησε στην ίδρυση των ΕΑΑΚ το 1991. Στα ΕΑΑΚ συμμετέχουν αρκετές οργανωμένες λογικές: η Νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση,η Αριστερή Ανασύνθεση, η ΑΡΑΣ, το ΕΕΚ , η Εργατική Εξουσία, η ΟΚΔΕ-Σπάρτακος κ.α. Ωστόσο, τα σχήματα της ΕΑΑΚ, λόγω της δομής τους, διατηρούν ένα βαθμό ελευθερίας από τις πολιτικές συνιστώσες που τα συνθέτουν. Έκτοτε τα ΕΑΑΚ απετέλεσαν σε σχολές σημαντικό πόλο αντίθεσης απέναντι στις αναδιαρθρωτικές δυνάμεις και στις Πανσπουδαστικές Κινήσεις Συνεργασίας, και σε πολλές περιπτώσεις κατάφεραν να παίξουν σημαντικό ρόλο με τις ριζοσπαστικές τους πρακτικές, στους αγώνες του φοιτητικού κινήματος (1990-1991, 1994, 1998, 2001, 2006), περιγράφοντας ένα φοιτητικό κίνημα που έχει σαν πρωταρχικό του κύτταρο τις διαδικασίες των Γενικών Συνελεύσεων των Φοιτητικών Συλλόγων... Το πανελλαδικό ποσοστό της ΕΑΑΚ στις φοιτητικές εκλογές κυμαίνεται στο 7%
Πολιτικές θέσεις, τακτική
* Μη εκπροσώπηση: Τα σχήματα της ΕΑΑΚ, σε γενικές γραμμές κρατούν αρνητική στάση ως προς την εκπροσώπησή τους στα όργανα διοίκησης και συνδιοίκησης της σχολής. Σε επίπεδο οργάνων διοίκησης συμμετέχουν μη ονομαστικά αλλά ως σχήμα (όπου είναι εφικτό). Επίσης, προτάσσουν την άμεση λήψη αποφάσεων από τις Γενικές Συνελεύσεις, αν και δεν αρνούνται τη λήψη αποφάσεων από Διοικητικά Συμβούλια συλλόγων φοιτητών και τις κατα τόπους φοιτητικές ενώσεις
* Ενιαίο πτυχίο: Μια από τις βασικές διαφωνίες της ΕΑΑΚ με την ΠΚΣ είναι η προάσπιση του ενιαίου χαρακτήρα του πτυχίου, με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα επ' αυτού, διαφωνώντας με την έννοια της όλης της ειδίκευσης του επιστημονικού πεδίου στην προπτυχιακή εκπαίδευση, στον ανώτατο χαρακτήρα των πανεπιστημίων και στην ίδρυση σχολών ανά επιστημονικό πεδίο.
* Μαζική δράση: Πολύ συχνά η δραστηριότητα των (σχημάτων της) ΕΑΑΚ βασίζεται σε μαζικές δράσεις, όπως διαδηλώσεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας, καταλήψεις χώρων διοίκησης ή ακόμη και ολόκληρων σχολών και καθιστικές διαμαρτυρίες.
Η ΑΝ.Α.ΔΡΑΣΗ (Ανεξαρτητη Αριστερη Δραση) αποτελει ανεξαρτητο αριστερο σχημα που δραστηριοποιειται στο Τμημα Επιστημης Και Τεχνολογιας Των Υλικων & ως τετοιο συνιστα κομματι του πανελλαδικου δικτυου των ανεξαρτητων σχηματων της Ενιαιας Ανεξαρτητης Αριστερης Κινησης
Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010
Τρίτη 17 Αυγούστου 2010
Ελλάς – Ελλήνων - Τρωκτικών;
Εκεί που οι τηλεπερσόνες της ενημέρωσης αλληλοσφάζονταν στο βωμό της τηλεθέασης και των οικονομικών συμφερόντων που εκπροσωπούν, ξαφνικά αγκαλιάστηκαν -για λίγο- μπροστά στο δολοφονημένο συνάδελφό τους. Και μας θύμισαν πίσω από τις ακραίες κόντρες τις μεγάλες τους ομοιότητες.
Μετά τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια το μπλογκ troktiko ανακοίνωσε ότι κλείνει. Ανεξάρτητα από το αν είναι τελεσίδικη αυτή η απόφαση, δεν θα μείνουν παραπονεμένοι οι φανατικοί καθημερινοί επισκέπτες του μπλογκ, μια και το έργο του συνεχίζουν όχι μόνο άλλα παρόμοια μπλογκ, αλλά και σχολιαστές στα δελτία ειδήσεων, εκπομπές λόγου στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση και αρκετές εφημερίδες.
Η δημοσιογραφία της «μεγάλης των κίτρινων σχολής» με τις βίαιες ή ροζ «αποκαλύψεις», το διασυρμό προσώπων, τις αλληλοεκσφενδιζόμενες απειλές και τους ποικίλους εκβιασμούς έχει δυστυχώς αγκαλιαστεί από μεγάλη μερίδα των καταναλωτών στο χώρο των μέσων ενημέρωσης. Και όσοι τόλμησαν να εκφράσουν διαφορετικές γνώμες για το είδος της «δημοσιογραφίας» του troktiko (και όχι φυσικά για τη δολοφονία), διαπομπεύτηκαν, στοχοποιήθηκαν και εξευτελίστηκαν από τους θαυμαστές της σχολής του troktiko είτε ήταν φίλοι είτε ήταν εχθροί του εκλιπόντος. Από την άλλη μεριά, πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν άλλοτε σε σκάνδαλα κλήθηκαν να μιλήσουν για τον δολοφονημένο, ξεπλένοντας έτσι και τη δημόσια εικόνα τους, ενώ επιχειρηματίες των ΜΜΕ επικαλέστηκαν ζητήματα ηθικής και δεοντολογίας, όταν οι ίδιοι στις εκπομπές και στις εφημερίδες τους ανάγουν το σεξισμό και την πατριδοκαπηλεία σε κινητήρια δύναμη της ενημέρωσης.
Ο αθέατος κόσμος της ενημέρωσης
Γέμισαν τα φύλλα της προηγούμενης Κυριακής με πολυσέλιδα αφιερώματα στον Σωκράτη Γκιόλια. Πιο πολύ όμως γέμισαν με τις παράξενες διαδρομές στον «κόσμο των ΜΜΕ» και με πολλά υπονοούμενα είτε για τον ίδιο και τους συνεργάτες του είτε για τους κρυμμένους και φανερούς εχθρούς του. Αναλόγως με την τοποθέτηση της κάθε εφημερίδας (φίλο-τρωκτική ή αντί-τρωκτική) έρρεαν και τα αποκαλυπτικά τους ρεπορτάζ στο ίδιο τέμπο που έρρεαν και ρέουν οι ποταμοί των «ειδήσεων» στα ανώνυμα μπλογκ.- Στο φίλο-τρωκτικό Πρώτο Θέμα (μέλος της οικογένειας του οποίου ήταν ο εκλιπών) το αφιέρωμα των 10 σελίδων ακολουθούσε ένα δισέλιδο για τα media, αφιερωμένο κι αυτό στις ενδο-αποκαλύψεις. Μαζί και το ανυπόγραφο -φυσικά- λιβελογράφημα κατά της δημοσιογράφου που τόλμησε να έχει μια διαφορετική άποψη. Δέκα σελίδες για την αδέσμευτη και ελεύθερη φωνή Γκιόλια που οι κακοί προσπαθούσαν να φιμώσουν κι αμέσως μετά μια σελίδα πρότυπο για το τι σημαίνει βρώμικη, απειλητική και αδίστακτη μαφιόζικη δημοσιογραφία. Στο ρεπορτάζ «δίνουν» κανονικά τους αντί-τρωκτικούς: «Προσοχή δεν θέλω να πω ότι εκείνοι που ήθελαν να κλείσει το troktiko είναι κατ’ ανάγκη εκείνοι που δολοφόνησαν το Γκιόλια, αλλά αν δεν αρχίσει από αυτούς η έρευνα από ποιούς θα αρχίσει;» Το αφιέρωμα αρχίζει με τον προβληματισμό για το ποιοί σκότωσαν τον Γκιόλια (τρομοκράτες ή εκτελεστές συμβολαίων), περνάει στην κόντρα Μάκη-Θέμου-Γκιόλια κλπ, δημοσιεύοντας αναλυτικά τις περιπτώσεις που ο Τριανταφυλλόπουλος απείλησε ακόμα και τις ζωές του Αναστασιάδη και του Γκιόλια, περιγράφει πώς ξεκίνησε ο Σωκράτης πουλώντας σκόρδα και μετά ανέβηκε ένα ένα τα σκαλιά της «ερευνητικής» δημοσιογραφίας δίπλα στο Μάκη και μετά δίπλα στο Θέμο αλλά πάντα κοντά στη φτωχολογιά, προσηλωμένος στις ιδέες του και στην ενημέρωση. Για τις περίφημες «αποκαλύψεις» και «έρευνες» του εκλιπόντος το ρεπορτάζ αφιερώνει μόνο ελάχιστες αράδες.
- Η Real σε 4σέλιδο αφιέρωμα αναφέρεται με τις «απαραίτητες αποστάσεις» στους εμπνευστές του «πετυχημένου» troktiko (Γκιόλια-Νιφλή) που ξεκίνησαν από τον Μάκη αλλά στην πορεία χώρισαν οι δρόμοι τους. Όταν μάλιστα έγινε αυτό, σημειώνει η εφημερίδα, οι αναρτήσεις στο troktiko αναφέρονταν σε δημοσιογραφικά παιχνίδια, γκάνγκστερ και υπόκοσμο. Το 2009 που επίσημα ο Γκιόλιας ανήκει στον όμιλο Κοντομηνά «ανοίγει πλέον το troktiko τα μέτωπα προς όλες τις κατευθύνσεις», γράφει η Real. Αναφέρεται και στο περιστατικό της σύλληψης Γκιόλια ενώ η όλη σχέση του Γκιόλια με το σκάνδαλο Τζέκου-Κεντέρη περιγράφεται περίπου σαν αγάπη στον αθλητισμό. Το βάρος του δημοσιεύματος γέρνει κυρίως στην παρουσίαση της Σέχτας και των διαφαινόμενων κατά την εφημερίδα σχέσεών της με τον αντεξουσιαστικό χώρο που διατύπωνε απειλές κατά του δημοσιογράφου αλλά και στους υπερασπιστές του πανεπιστημιακού ασύλου. Παραλείπει φυσικά η εφημερίδα τα ξεκατινιάσματα των άλλοτε φίλων και άλλοτε εχθρών του εκδότη της με όλα τα αισχρά σχόλια για τον ίδιο από «ανώνυμους» τωρινούς συνεργάτες του.
- Το αντί-τρωκτικό Veto σε 4σέλιδο αφιέρωμα συμμαζεύει τα «ασυμμάζευτα» παρουσιάζοντας τον Γκιόλια σαν θύμα επιχειρηματικών κατεστημένων που τον χρησιμοποιούσαν για εντεταλμένη υπηρεσία. «Το σύστημα θεσμικής μαφίας χρησιμοποίησε το Σωκράτη». Η εφημερίδα ισχυρίζεται ότι έγιναν προσπάθειες εξαγοράς σιωπής ανθρώπων που γνώριζαν για το παραεκκλησιαστικό-παραδικαστικό σκάνδαλο μέσω δημοσιογράφων. Αμέσως μετά το σύστημα χρησιμοποίησε το Σωκράτη για το ζήτημα της θεσμικής ντόπας, όπου ο δημοσιογράφος και κουμπάρος του Κεντέρη διαδραμάτισε ρόλο στη θωράκιση του τριδύμου Τζέκου-Κεντέρη-Θάνου και τέλος το ίδιο σύστημα οδήγησε τον Γκιόλια που ήταν παιδί του Εφραίμ στο να γίνει υπάλληλος του Κοντομηνά, δηλαδή του καναλιού που κατά κύριο λόγο «ξετύλιξε» το σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Η εφημερίδα συνεχίζει με την υπόθεση Ζαχόπουλου και την οριστική ρήξη Γκιόλια-Μάκη που οδήγησε τον Σωκράτη στη δημιουργία του troktiko σαν συνδετικού κρίκου των συμφερόντων Μπόμπολα και Κοντομηνά. «Ο Σωκράτης επωμίζεται ρόλους που δεν είναι σε θέση αλλά ούτε έχει και το λογισμικό (sic!) για να τους φέρει σε πέρας», γράφει το Veto, «συσσωρεύοντας εχθρούς διαφορετικών αποχρώσεων και φυσικά διαμετρήματος»..
- Τέλος το ουδέτερο Βήμα επισημαίνει μεταξύ άλλων με ‘μπηχτή’ ότι ο «συγκρουσιακός» Γκιόλιας έγινε γνωστός όχι ως δημοσιογράφος αλλά ως ο άνθρωπος του Μάκη, περιγράφει τους σταθμούς της καριέρας του ενώ αναφέρεται τέλος σε «πηγές» που υποστηρίζουν ότι πίσω από τους εκτελεστές μπορεί να βρίσκονται «άλλα συμφέροντα».
Γέμισαν τα φύλλα της προηγούμενης Κυριακής με πολυσέλιδα αφιερώματα στον Σωκράτη Γκιόλια. Πιο πολύ όμως γέμισαν με τις παράξενες διαδρομές στον «κόσμο των ΜΜΕ» και με πολλά υπονοούμενα είτε για τον ίδιο και τους συνεργάτες του είτε για τους κρυμμένους και φανερούς εχθρούς του. Αναλόγως με την τοποθέτηση της κάθε εφημερίδας (φίλο-τρωκτική ή αντί-τρωκτική) έρρεαν και τα αποκαλυπτικά τους ρεπορτάζ στο ίδιο τέμπο που έρρεαν και ρέουν οι ποταμοί των «ειδήσεων» στα ανώνυμα μπλογκ.- Στο φίλο-τρωκτικό Πρώτο Θέμα (μέλος της οικογένειας του οποίου ήταν ο εκλιπών) το αφιέρωμα των 10 σελίδων ακολουθούσε ένα δισέλιδο για τα media, αφιερωμένο κι αυτό στις ενδο-αποκαλύψεις. Μαζί και το ανυπόγραφο -φυσικά- λιβελογράφημα κατά της δημοσιογράφου που τόλμησε να έχει μια διαφορετική άποψη. Δέκα σελίδες για την αδέσμευτη και ελεύθερη φωνή Γκιόλια που οι κακοί προσπαθούσαν να φιμώσουν κι αμέσως μετά μια σελίδα πρότυπο για το τι σημαίνει βρώμικη, απειλητική και αδίστακτη μαφιόζικη δημοσιογραφία. Στο ρεπορτάζ «δίνουν» κανονικά τους αντί-τρωκτικούς: «Προσοχή δεν θέλω να πω ότι εκείνοι που ήθελαν να κλείσει το troktiko είναι κατ’ ανάγκη εκείνοι που δολοφόνησαν το Γκιόλια, αλλά αν δεν αρχίσει από αυτούς η έρευνα από ποιούς θα αρχίσει;» Το αφιέρωμα αρχίζει με τον προβληματισμό για το ποιοί σκότωσαν τον Γκιόλια (τρομοκράτες ή εκτελεστές συμβολαίων), περνάει στην κόντρα Μάκη-Θέμου-Γκιόλια κλπ, δημοσιεύοντας αναλυτικά τις περιπτώσεις που ο Τριανταφυλλόπουλος απείλησε ακόμα και τις ζωές του Αναστασιάδη και του Γκιόλια, περιγράφει πώς ξεκίνησε ο Σωκράτης πουλώντας σκόρδα και μετά ανέβηκε ένα ένα τα σκαλιά της «ερευνητικής» δημοσιογραφίας δίπλα στο Μάκη και μετά δίπλα στο Θέμο αλλά πάντα κοντά στη φτωχολογιά, προσηλωμένος στις ιδέες του και στην ενημέρωση. Για τις περίφημες «αποκαλύψεις» και «έρευνες» του εκλιπόντος το ρεπορτάζ αφιερώνει μόνο ελάχιστες αράδες.
- Η Real σε 4σέλιδο αφιέρωμα αναφέρεται με τις «απαραίτητες αποστάσεις» στους εμπνευστές του «πετυχημένου» troktiko (Γκιόλια-Νιφλή) που ξεκίνησαν από τον Μάκη αλλά στην πορεία χώρισαν οι δρόμοι τους. Όταν μάλιστα έγινε αυτό, σημειώνει η εφημερίδα, οι αναρτήσεις στο troktiko αναφέρονταν σε δημοσιογραφικά παιχνίδια, γκάνγκστερ και υπόκοσμο. Το 2009 που επίσημα ο Γκιόλιας ανήκει στον όμιλο Κοντομηνά «ανοίγει πλέον το troktiko τα μέτωπα προς όλες τις κατευθύνσεις», γράφει η Real. Αναφέρεται και στο περιστατικό της σύλληψης Γκιόλια ενώ η όλη σχέση του Γκιόλια με το σκάνδαλο Τζέκου-Κεντέρη περιγράφεται περίπου σαν αγάπη στον αθλητισμό. Το βάρος του δημοσιεύματος γέρνει κυρίως στην παρουσίαση της Σέχτας και των διαφαινόμενων κατά την εφημερίδα σχέσεών της με τον αντεξουσιαστικό χώρο που διατύπωνε απειλές κατά του δημοσιογράφου αλλά και στους υπερασπιστές του πανεπιστημιακού ασύλου. Παραλείπει φυσικά η εφημερίδα τα ξεκατινιάσματα των άλλοτε φίλων και άλλοτε εχθρών του εκδότη της με όλα τα αισχρά σχόλια για τον ίδιο από «ανώνυμους» τωρινούς συνεργάτες του.
- Το αντί-τρωκτικό Veto σε 4σέλιδο αφιέρωμα συμμαζεύει τα «ασυμμάζευτα» παρουσιάζοντας τον Γκιόλια σαν θύμα επιχειρηματικών κατεστημένων που τον χρησιμοποιούσαν για εντεταλμένη υπηρεσία. «Το σύστημα θεσμικής μαφίας χρησιμοποίησε το Σωκράτη». Η εφημερίδα ισχυρίζεται ότι έγιναν προσπάθειες εξαγοράς σιωπής ανθρώπων που γνώριζαν για το παραεκκλησιαστικό-παραδικαστικό σκάνδαλο μέσω δημοσιογράφων. Αμέσως μετά το σύστημα χρησιμοποίησε το Σωκράτη για το ζήτημα της θεσμικής ντόπας, όπου ο δημοσιογράφος και κουμπάρος του Κεντέρη διαδραμάτισε ρόλο στη θωράκιση του τριδύμου Τζέκου-Κεντέρη-Θάνου και τέλος το ίδιο σύστημα οδήγησε τον Γκιόλια που ήταν παιδί του Εφραίμ στο να γίνει υπάλληλος του Κοντομηνά, δηλαδή του καναλιού που κατά κύριο λόγο «ξετύλιξε» το σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Η εφημερίδα συνεχίζει με την υπόθεση Ζαχόπουλου και την οριστική ρήξη Γκιόλια-Μάκη που οδήγησε τον Σωκράτη στη δημιουργία του troktiko σαν συνδετικού κρίκου των συμφερόντων Μπόμπολα και Κοντομηνά. «Ο Σωκράτης επωμίζεται ρόλους που δεν είναι σε θέση αλλά ούτε έχει και το λογισμικό (sic!) για να τους φέρει σε πέρας», γράφει το Veto, «συσσωρεύοντας εχθρούς διαφορετικών αποχρώσεων και φυσικά διαμετρήματος»..
- Τέλος το ουδέτερο Βήμα επισημαίνει μεταξύ άλλων με ‘μπηχτή’ ότι ο «συγκρουσιακός» Γκιόλιας έγινε γνωστός όχι ως δημοσιογράφος αλλά ως ο άνθρωπος του Μάκη, περιγράφει τους σταθμούς της καριέρας του ενώ αναφέρεται τέλος σε «πηγές» που υποστηρίζουν ότι πίσω από τους εκτελεστές μπορεί να βρίσκονται «άλλα συμφέροντα».
Σκοτάδι στο τούνελ του Τύπου
Όταν κάποτε η Αυριανή «γκρέμιζε τον καραμανλισμό» ελάχιστοι είχαν καταλάβει ότι έμπαιναν και στον ελληνικό Τύπο τα γερά θεμέλια της μεγάλης των κίτρινων σχολής. Η διαδρομή ήταν γρήγορη. Από τις εφημερίδες το ρεύμα αυτό πέρασε κατά κύριο λόγο στην ιδιωτική τηλεόραση και πρόσφατα ξεχύθηκε στα «ενημερωτικά» μπλογκ. Σε ένα απίθανο μείγμα νεοπουριτανισμού, μισαλλοδοξίας, ρατσισμού, πατριδοκαπηλίας και διασυρμού ανθρώπων και θεσμών, οι τηλεοπτικές συχνότητες με τις μεσημεριανές και βραδινές εκπομπές τους και τα αντίστοιχα ρεπορτάζ των εφημερίδων τους έδωσαν το απόλυτο στίγμα αυτής της «ερευνητικής» κατά τον πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ, δημοσιογραφίας.
Πολλοί παρουσιαστές των σοβαρών δελτίων, αποφεύγοντας να εμπλακούν άμεσα στο ανθρωποφάγο είδος αυτής της δημοσιογραφίας, θεσμοθέτησαν τα «παράθυρα» και με τη βοήθεια των επιχειρηματικών ομίλων που έχουν αγοράσει τα κανάλια, προχώρησαν και στην έκδοση εφημερίδων υποστήριξης αλλά και στην έμμεση ή και άμεση στήριξη διαφόρων χαμηλού κόστους ιστότοπων για τα πολύ σκοτεινά «ερευνητικά» πλοκάμια.
Με τον τρόπο αυτό, μια «είδηση» ανακυκλώνεται εύκολα παντού, χωρίς περιστροφές, με τις κατάλληλες «νομικές» αποστάσεις και με πηγή -τι άλλο;- ας πούμε το «ανώνυμο» troktiko! Τα ίδια πρόσωπα αναμεταδίδουν την «αποκάλυψη» στα παράθυρα των δελτίων, στις εφημερίδες και στις βραδινές τους εκπομπές. Μια κορυφαία στιγμή που αποκάλυψε όλο αυτό το πλέγμα της «ερευνητικής» δημοσιογραφίας με τα συγκοινωνούντα δοχεία ήταν φυσικά η υπόθεση Ζαχόπουλου και το ξεκατίνιασμα των πρωταγωνιστών – πρυτάνεων του «ερευνητικού» κατεστημένου.
Τότε έγινε μια νέα ανακατανομή στις περσόνες των ΜΜΕ και ξαναχωρίστηκαν τα στρατόπεδα επιχειρηματιών και δημοσιογράφων. Το Βατοπέδι έφερε την επόμενη θύελλα και έπεισε πλέον και τον πιο άτολμο μεγαλοεπιχειρηματία ότι δεν φτάνει να κατέχει μια ομάδα ποδοσφαίρου αλλά χρειάζεται κι ένα κανάλι, μια εφημερίδα και οπωσδήποτε ένα «ανώνυμο» μπλογκ. Ο πρωτοπόρος Κοσκωτάς χάραξε το δρόμο και το πεδίο της δόξας ακολούθησαν και ακολουθούν τα σημερινά βαριά ονόματα της μυκονιάτικης τάξης.
Στη zougla των «αποκαλύψεων»
Μέχρι το θάνατό του ο Σωκράτης Γκιόλιας αρνούνταν τη σχέση του με το troktiko. Το ίδιο έκανε παλιά με το Press.gr ο Ανδρέας Καψαμπέλης, αλλά και πολλοί άλλοι δημοσιογράφοι κατά καιρούς για τα δικά τους μπλογκ (Παπαγιάννης, Ζήσης, κλπ). Ακόμα και τα επώνυμα (όπως η zougla του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου) νιώθουν την ανάγκη να περιλαμβάνουν «ανώνυμες» στήλες (Αλ Κάιντα). Ο λόγος είναι προφανής. Η ανωνυμία όχι μόνο δίνει το δικαίωμα σε καθένα να γράφει ό,τι θέλει χωρίς να δίνει λογαριασμό, αλλά χτίζει και το μύθο των «ανώνυμων» πηγών που δήθεν γνωρίζουν τα πάντα. Όμως ταυτόχρονα όλοι κλείνουν το μάτι. Δεν παραδέχονται τη σχέση τους αλλά και δεν την αρνούνται εντελώς. Και στο σημείο αυτό ξεχωρίζουν αυτά τα επαγγελματικά μπλογκ δημοσιογράφων από τα ιστολόγια απλών ανωνύμων πολιτών.
Οσο για τη μεγάλη επισκεψιμότητα των μπλογκ αυτών, δεν μπορεί να διακρίνει κανείς αν οφείλεται στις αναρτήσεις για την Τζούλια, ή τις άπειρες παραδοξολογίες που διασκεδάζουν τον επισκέπτη. Βέβαια είναι αλήθεια ότι πολλές ειδήσεις αναρτώνται πρώτα σε αυτούς τους ιστοτόπους. Αλλά αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν απαιτούν καμιά διασταύρωση, όπως συμβαίνει στις έγκυρες δικτυακές εφημερίδες. Και για το λόγο αυτό αναρτώνται καθημερινά πολλές κατασκευασμένες ειδήσεις ή απλές μπούρδες και απειλές.
Παρόμοιες μεθόδους ακολουθούσε η Αυριανή με ανώνυμα σχόλια ή ψευδώνυμες επιστολές τη δεκαετία του ’80. Πρώτοι διδάξαντες και οι μεγάλοι ρεπόρτερ της μεταπολίτευσης (Καρατζαφέρης, Κακαουνάκης, Τράγκας) που έβγαλαν στη συνέχεια δικά τους έντυπα με ανώνυμα άρθρα, ανώνυμες πηγές, κύκλους και ψευδώνυμα. Η «αποκαλυπτική» δημοσιογραφία αυτού του είδους αναβαθμίστηκε με τους Αναστασιάδη - Τριανταφυλλόπουλο, το Πρώτο Θέμα και την μπανιέρα τους. Η εφημερίδα αξιοποίησε την πείρα από τις τηλεοπτικές εκπομπές των δυο φίλων, υιοθέτησε τα ψευδώνυμα και τα ανώνυμα άρθρα και εγκαινίασε τη φοβερή στήλη «κουίζ» με τις ακατανόητες για τους αναγνώστες μπηχτές και απειλές που καταλάβαιναν μόνο οι ενδιαφερόμενοι: «Ποιός είναι ο αρχηγός της συμμορίας στο λιανικό εμπόριο; Πάντως ένα πουλάκι στην Καραγιώργη Σερβίας τιτιβίζει» (8.1.2006). «Αποστολή στο Βελιγράδι ετοιμάζει ο ‘πρόεδρος’. Θα έχει μήπως και ωραίες Σέρβες στο μενού ή θα μείνει στις αγαπημένες του Αλβανίδες;» (11.3.2007). «Ποιός εφοπλιστής έδιωξε κακήν κακώς το γαμπρό του από το σπίτι επειδή είχε το θράσος να απατήσει την κόρη του;» (29.7.2007).
Στις εκπομπές, στα σχόλια και στις εφημερίδες της σχολής αυτής εκτοξεύονται κατά καιρούς έμμεσες και άμεσες προειδοποιήσεις για «αποκαλύψεις» κατά επιχειρηματιών, πολιτικών και τηλεπερσόνων, βασισμένες σε φήμες, κύκλους και άλλα «ερευνητικά» όπλα. Συχνά τα «ρεπορτάζ» ξαφνικά σταματούν. Απλώνεται αμέσως μετά την «αποκάλυψη» μια σιωπή και το θέμα εξαφανίζεται. Επιπλέον ανυποψίαστοι αναγνώστες διαβάζουν σαλόνια ολόκληρα εφημερίδων που εκθειάζουν -πάλι «ξαφνικά»- την εξαίρετη επιχειρηματικότητα κάποιου εφοπλιστή ή εμπόρου ή τραπεζίτη, την άψογη εικόνα ενός υπουργού κι όλα αυτά με τις αντίστοιχες πάντα διαφημιστικές καταχωρήσεις. Άλλοι πάλι ανυποψίαστοι τηλεθεατές ακούν στις «ερευνητικές» εκπομπές υπαινιγμούς για κάποιο επόμενο καυτό θέμα που δεν βγαίνει ποτέ στον αέρα. Γιατί άραγε; Αυτοί οι ίδιοι λοιπόν τηλε-πρωταγωνιστές, μέσα στα μπλογκ αποκαλύπτουν ο ένας για τον άλλον και όλοι μαζί για όλους, τις χαριτωμένες μεθόδους που καταλήγουν σε παρασκηνιακούς «συμβιβασμούς» με το αζημίωτο, όπως οι ίδιοι καταγγέλλουν. «Ο Έλληνας είναι έξυπνος και καταλαβαίνει τα παιχνίδια που παίζει ο καθένας στο χώρο των media. Εμείς απλά καταγράφουμε τι παίζεται στο παρασκήνιο. Διαβάστε την εμπλοκή του troktiko στην αγωγή για το διαζύγιο της Γιάννας Αγγελοπούλου και τις κατηγορίες του troktiko για σκάνδαλο σεξ του Μάκη», έγραφε το μπλογκ fimes.
Τα απειλητικά «δημοσιογραφικά» σχόλια στα μπλογκ ξεκινούν πάντα με ένα ερωτηματικό (κουίζ) και δίπλα κείμενο: «Ποιόν υπουργό έκανε τσακωτό απατημένος σύζυγος και του έσπασε τα δόντια;», «Ποια βουλευτής παντρεμένη εθεάθη περίπατο χέρι χέρι με νεαρό;», «Σε λίγο θα αποκαλύψουμε τις σχέσεις της ΚΥΠ με επιχειρηματία» (σ.σ. αυτό δεν το μάθαμε ακόμα). Μετά από μερικές αναρτήσεις κάποιος αποφασίζει ή δεν αποφασίζει να ξεφωνίσει τον «ένοχο». Τι μεσολαβεί φυσικά δεν το γνωρίζει κανείς, πλην των εμπλεκόμενων!
Ανθολογία «αποκαλύψεων»
Οποιος επιμένει να μιλά για «ερευνητική» δημοσιογραφία ας ρίξει μια ματιά σε ένα μικρό απάνθισμα αναρτήσεων των πιο δημοφιλών δικτυακών ιστοτόπων:
- «Μάκη γιατί δεν έγραψες σε ποιόν ανήκει το πλοίο-σκυλοπνίχτρα που λένε οι Γερμανοί; Μήπως στον κουμπάρο σου; Γιατί το απέκρυψες; Βαρδινογιάννης, σου θυμίζει τίποτα; Η έκθεση το λέει. Εσύ όμως όχι» (troktiko).
- «Ζορίζεται τώρα ο Κοντομηνάς, γιατί είναι σίγουρο ότι ο troktikoς απατεώνας δεν μπορεί πλέον να του προσφέρει καμία στήριξη» (zougla).
- «Έφθασαν το έσχατο σημείο σαπίλας και διαφθοράς, εκβιάζοντας τον Μπόμπολα μέσα από το troktiko τους. Δώσε μας την εφημερίδα σου -τρελά πράγματα- και εμείς θα σε θεωρούμε καλό εργολάβο, θα μπορείς να κάνεις ό,τι γουστάρεις και δεν θα σε ενοχλούμε!» (zougla).
- «Αυτός είσαι Μάκη Τ. που εκτελείς εντολές και συμβόλαια επιχειρηματιών όπως του Κουρή, του Βγενόπουλου και ...των άλλων ανθρώπων που είναι πίσω σου και φορτώνουν με χρήμα» (troktiko).
- «Κάθε επιχείρηση ΜΜΕ υποτίθεται ότι εξυπηρετεί τα δικά της συμφέροντα αλλά εδώ φαίνεται ότι ...όλοι μαζί εξυπηρετούν του Ψυχάρη […] Μην ξεχνάμε ότι στον ίδιο όμιλο είναι και ο Νίκος Χατζηνικολάου που συνεταιρίζεται με τον γιο του Κουρή. Όλοι το ίδιο στον κουβά...» (troktiko).
Οι καλοί συνάδελφοι
- «Πω, πω χοντράδα του Μάκη. Εμπλέκεται σε μια ιστορία που έγραψε το ‘Πρώτο Θέμα’ για την Πετραλιά και λέει ότι το κάνει για να στηρίξει τον Βαρβιτσιώτη. Βέβαια όλος ο κόσμος ξέρει ότι ο Μάκης με τον Νίνο (σύζυγος της Αλεξάνδρας Πετραλιά) έχουν αδερφικούς δεσμούς» (troktiko).
- «Το blog adiakritos.gr, που σύμφωνα με τα γραφόμενα στο troktiko είναι του Στ. Χίου και με χρηματοδότη ...(όπως λένε γνωστό τηλεμαϊντανό) που έχει σχέση με το ΛΑΟΣ κάνει επίθεση στο Σ. Γκιόλια και τον κατηγορεί ότι είχε σχέση με το περιβόητο τροχαίο Κεντέρη-Θάνου» (papatzides).
- «Ο Μπάμπης (Χαράλαμπος) Παπαδημητρίου, ο βραδινός απρόσκλητος προπαγανδιστής του ΔΝΤ, ήταν και παραμένει γνωστός με το προσωνύμιο ‘Χλωμό Πρόσωπο’. Ο άνθρωπος παντός καιρού για κάθε αφεντικό, βασιλικότερος του βασιλέως που προκειμένου να σώσει το τομάρι του δεν διστάζει να καρφώσει, να διαστρεβλώσει, να συκοφαντήσει, να ρίξει λάσπη» (troktiko).
- «Σε μια κίνηση που μόνο σε χαφιεδισμό παραπέμπει προχώρησε ο Νίκος Χατζηνικολάου κατά των μπλογκ. Ρε συ Χατζηνικολάου πόσες ανακρίβειες έχεις γράψει και έχεις πει στο ραδιόφωνο; Πόσες μηνύσεις και αγωγές έχεις φάει;» (troktiko και papatzides).
- «Το ρεσιτάλ των αθλιοτήτων με τον υπάλληλο της Real News Παπαγιάννη συνεχίζεται… Ουρά του ο θλιβερός τρωκτικός …» (zougla).
- «Το ‘κουρηστάν’ έχει τελειώσει και να τους χαίρεται όλους μαζί ο Νίκος Χατζηνικολάου που δεν παίζει το θέμα με τα εικονικά τιμολόγια. Τα 2 εκ. ευρώ τα θέλεις σε μετρητά ή με δόσεις ρε Κουρή; Μήπως να στα πληρώσουν σε περγαμόντο; Αν θέλεις τα δύο εκ. μπορούν να στα κάνουν τρία…» (troktiko).
- «Μικρέ τυφλοπόντικα του διαδικτύου, μάθε ότι η μετεξέλιξή σου σε ενεργούμενο του εργολάβου και του κλέφτη, δεν πρόκειται να προστατέψει ούτε εσένα ούτε τα αφεντικά σου… Ούτε καν τους μπάτσους και τους υπόδικους ηγούμενους, που εξυπηρετούν το βρώμικο ιστοεξάμβλωμά σου» (zougla).
Αλληλοκαταγγελίες και απειλές
- «[Αγαπητέ Μάκη...] Πριν 11 μήνες πήρες ένα πιστόλι να πας στο γραφείο στο ‘Πρώτο Θέμα’ για να σκοτώσεις τον Θέμο όπως ο ίδιος είπες σε μένα και στον δικηγόρο σου Γ.Αγιοστρατίτη. Είχες μαζί σου το όπλο. Προσπάθησα να σε σταματήσω. Ο Θέμος πράγματι δεν ήταν στο γραφείο. Μην επιχειρήσεις να κάνεις το ίδιο με μένα. Άδικός κόπος. Δεν με νοιάζει. Τζάμπα ...μάρτυρα θα με κάνεις» (Σ. Γκιόλιας).
- «Ο επιχειρηματίας και ο υποτακτικός του, διαχειριστής του trash-blog troktiko, έχουν προφανώς χάσει την ψυχραιμία τους... Είναι αλήθεια, τον βρωμιάρη του troktiko θα τον πάμε μέχρι το τέλος, όχι για την ίδια τη μίζερη ζωή του, αλλά για τα κοπρόσκυλα που κρύβονται από πίσω» (zougla).
- «Αυτό το λέμε στον εκβιαστή Μάκη Τριανταφυλλόπουλο και τον φίλο του Νίκο Χατζηνικολάου που είναι ο σπόνσορας και ο επίσημος διαφημιστής του συκοφάντη. Θα μάθετε τον ρόλο του Παναγιωτόπουλου στο Mega στην προσπάθεια του να στηρίξει τον Νίκο Χατζηνικολάου, τις απειλές του Alter και του διευθυντή του όταν δημοσιογράφος αποφάσισε να φύγει από το κανάλι του, τις καταδίκες εκδοτών και mediaρχών στον ΑΝΤ1 και στο Alter. Εκεί όπου εργάζονται οι συκοφάντες και οι σπόνσορές τους αλλά και οι ορντινάτσες τους. Θα γίνει πανικός!» (troktiko).
Όταν κάποτε η Αυριανή «γκρέμιζε τον καραμανλισμό» ελάχιστοι είχαν καταλάβει ότι έμπαιναν και στον ελληνικό Τύπο τα γερά θεμέλια της μεγάλης των κίτρινων σχολής. Η διαδρομή ήταν γρήγορη. Από τις εφημερίδες το ρεύμα αυτό πέρασε κατά κύριο λόγο στην ιδιωτική τηλεόραση και πρόσφατα ξεχύθηκε στα «ενημερωτικά» μπλογκ. Σε ένα απίθανο μείγμα νεοπουριτανισμού, μισαλλοδοξίας, ρατσισμού, πατριδοκαπηλίας και διασυρμού ανθρώπων και θεσμών, οι τηλεοπτικές συχνότητες με τις μεσημεριανές και βραδινές εκπομπές τους και τα αντίστοιχα ρεπορτάζ των εφημερίδων τους έδωσαν το απόλυτο στίγμα αυτής της «ερευνητικής» κατά τον πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ, δημοσιογραφίας.
Πολλοί παρουσιαστές των σοβαρών δελτίων, αποφεύγοντας να εμπλακούν άμεσα στο ανθρωποφάγο είδος αυτής της δημοσιογραφίας, θεσμοθέτησαν τα «παράθυρα» και με τη βοήθεια των επιχειρηματικών ομίλων που έχουν αγοράσει τα κανάλια, προχώρησαν και στην έκδοση εφημερίδων υποστήριξης αλλά και στην έμμεση ή και άμεση στήριξη διαφόρων χαμηλού κόστους ιστότοπων για τα πολύ σκοτεινά «ερευνητικά» πλοκάμια.
Με τον τρόπο αυτό, μια «είδηση» ανακυκλώνεται εύκολα παντού, χωρίς περιστροφές, με τις κατάλληλες «νομικές» αποστάσεις και με πηγή -τι άλλο;- ας πούμε το «ανώνυμο» troktiko! Τα ίδια πρόσωπα αναμεταδίδουν την «αποκάλυψη» στα παράθυρα των δελτίων, στις εφημερίδες και στις βραδινές τους εκπομπές. Μια κορυφαία στιγμή που αποκάλυψε όλο αυτό το πλέγμα της «ερευνητικής» δημοσιογραφίας με τα συγκοινωνούντα δοχεία ήταν φυσικά η υπόθεση Ζαχόπουλου και το ξεκατίνιασμα των πρωταγωνιστών – πρυτάνεων του «ερευνητικού» κατεστημένου.
Τότε έγινε μια νέα ανακατανομή στις περσόνες των ΜΜΕ και ξαναχωρίστηκαν τα στρατόπεδα επιχειρηματιών και δημοσιογράφων. Το Βατοπέδι έφερε την επόμενη θύελλα και έπεισε πλέον και τον πιο άτολμο μεγαλοεπιχειρηματία ότι δεν φτάνει να κατέχει μια ομάδα ποδοσφαίρου αλλά χρειάζεται κι ένα κανάλι, μια εφημερίδα και οπωσδήποτε ένα «ανώνυμο» μπλογκ. Ο πρωτοπόρος Κοσκωτάς χάραξε το δρόμο και το πεδίο της δόξας ακολούθησαν και ακολουθούν τα σημερινά βαριά ονόματα της μυκονιάτικης τάξης.
Στη zougla των «αποκαλύψεων»
Μέχρι το θάνατό του ο Σωκράτης Γκιόλιας αρνούνταν τη σχέση του με το troktiko. Το ίδιο έκανε παλιά με το Press.gr ο Ανδρέας Καψαμπέλης, αλλά και πολλοί άλλοι δημοσιογράφοι κατά καιρούς για τα δικά τους μπλογκ (Παπαγιάννης, Ζήσης, κλπ). Ακόμα και τα επώνυμα (όπως η zougla του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου) νιώθουν την ανάγκη να περιλαμβάνουν «ανώνυμες» στήλες (Αλ Κάιντα). Ο λόγος είναι προφανής. Η ανωνυμία όχι μόνο δίνει το δικαίωμα σε καθένα να γράφει ό,τι θέλει χωρίς να δίνει λογαριασμό, αλλά χτίζει και το μύθο των «ανώνυμων» πηγών που δήθεν γνωρίζουν τα πάντα. Όμως ταυτόχρονα όλοι κλείνουν το μάτι. Δεν παραδέχονται τη σχέση τους αλλά και δεν την αρνούνται εντελώς. Και στο σημείο αυτό ξεχωρίζουν αυτά τα επαγγελματικά μπλογκ δημοσιογράφων από τα ιστολόγια απλών ανωνύμων πολιτών.
Οσο για τη μεγάλη επισκεψιμότητα των μπλογκ αυτών, δεν μπορεί να διακρίνει κανείς αν οφείλεται στις αναρτήσεις για την Τζούλια, ή τις άπειρες παραδοξολογίες που διασκεδάζουν τον επισκέπτη. Βέβαια είναι αλήθεια ότι πολλές ειδήσεις αναρτώνται πρώτα σε αυτούς τους ιστοτόπους. Αλλά αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν απαιτούν καμιά διασταύρωση, όπως συμβαίνει στις έγκυρες δικτυακές εφημερίδες. Και για το λόγο αυτό αναρτώνται καθημερινά πολλές κατασκευασμένες ειδήσεις ή απλές μπούρδες και απειλές.
Παρόμοιες μεθόδους ακολουθούσε η Αυριανή με ανώνυμα σχόλια ή ψευδώνυμες επιστολές τη δεκαετία του ’80. Πρώτοι διδάξαντες και οι μεγάλοι ρεπόρτερ της μεταπολίτευσης (Καρατζαφέρης, Κακαουνάκης, Τράγκας) που έβγαλαν στη συνέχεια δικά τους έντυπα με ανώνυμα άρθρα, ανώνυμες πηγές, κύκλους και ψευδώνυμα. Η «αποκαλυπτική» δημοσιογραφία αυτού του είδους αναβαθμίστηκε με τους Αναστασιάδη - Τριανταφυλλόπουλο, το Πρώτο Θέμα και την μπανιέρα τους. Η εφημερίδα αξιοποίησε την πείρα από τις τηλεοπτικές εκπομπές των δυο φίλων, υιοθέτησε τα ψευδώνυμα και τα ανώνυμα άρθρα και εγκαινίασε τη φοβερή στήλη «κουίζ» με τις ακατανόητες για τους αναγνώστες μπηχτές και απειλές που καταλάβαιναν μόνο οι ενδιαφερόμενοι: «Ποιός είναι ο αρχηγός της συμμορίας στο λιανικό εμπόριο; Πάντως ένα πουλάκι στην Καραγιώργη Σερβίας τιτιβίζει» (8.1.2006). «Αποστολή στο Βελιγράδι ετοιμάζει ο ‘πρόεδρος’. Θα έχει μήπως και ωραίες Σέρβες στο μενού ή θα μείνει στις αγαπημένες του Αλβανίδες;» (11.3.2007). «Ποιός εφοπλιστής έδιωξε κακήν κακώς το γαμπρό του από το σπίτι επειδή είχε το θράσος να απατήσει την κόρη του;» (29.7.2007).
Στις εκπομπές, στα σχόλια και στις εφημερίδες της σχολής αυτής εκτοξεύονται κατά καιρούς έμμεσες και άμεσες προειδοποιήσεις για «αποκαλύψεις» κατά επιχειρηματιών, πολιτικών και τηλεπερσόνων, βασισμένες σε φήμες, κύκλους και άλλα «ερευνητικά» όπλα. Συχνά τα «ρεπορτάζ» ξαφνικά σταματούν. Απλώνεται αμέσως μετά την «αποκάλυψη» μια σιωπή και το θέμα εξαφανίζεται. Επιπλέον ανυποψίαστοι αναγνώστες διαβάζουν σαλόνια ολόκληρα εφημερίδων που εκθειάζουν -πάλι «ξαφνικά»- την εξαίρετη επιχειρηματικότητα κάποιου εφοπλιστή ή εμπόρου ή τραπεζίτη, την άψογη εικόνα ενός υπουργού κι όλα αυτά με τις αντίστοιχες πάντα διαφημιστικές καταχωρήσεις. Άλλοι πάλι ανυποψίαστοι τηλεθεατές ακούν στις «ερευνητικές» εκπομπές υπαινιγμούς για κάποιο επόμενο καυτό θέμα που δεν βγαίνει ποτέ στον αέρα. Γιατί άραγε; Αυτοί οι ίδιοι λοιπόν τηλε-πρωταγωνιστές, μέσα στα μπλογκ αποκαλύπτουν ο ένας για τον άλλον και όλοι μαζί για όλους, τις χαριτωμένες μεθόδους που καταλήγουν σε παρασκηνιακούς «συμβιβασμούς» με το αζημίωτο, όπως οι ίδιοι καταγγέλλουν. «Ο Έλληνας είναι έξυπνος και καταλαβαίνει τα παιχνίδια που παίζει ο καθένας στο χώρο των media. Εμείς απλά καταγράφουμε τι παίζεται στο παρασκήνιο. Διαβάστε την εμπλοκή του troktiko στην αγωγή για το διαζύγιο της Γιάννας Αγγελοπούλου και τις κατηγορίες του troktiko για σκάνδαλο σεξ του Μάκη», έγραφε το μπλογκ fimes.
Τα απειλητικά «δημοσιογραφικά» σχόλια στα μπλογκ ξεκινούν πάντα με ένα ερωτηματικό (κουίζ) και δίπλα κείμενο: «Ποιόν υπουργό έκανε τσακωτό απατημένος σύζυγος και του έσπασε τα δόντια;», «Ποια βουλευτής παντρεμένη εθεάθη περίπατο χέρι χέρι με νεαρό;», «Σε λίγο θα αποκαλύψουμε τις σχέσεις της ΚΥΠ με επιχειρηματία» (σ.σ. αυτό δεν το μάθαμε ακόμα). Μετά από μερικές αναρτήσεις κάποιος αποφασίζει ή δεν αποφασίζει να ξεφωνίσει τον «ένοχο». Τι μεσολαβεί φυσικά δεν το γνωρίζει κανείς, πλην των εμπλεκόμενων!
Ανθολογία «αποκαλύψεων»
Οποιος επιμένει να μιλά για «ερευνητική» δημοσιογραφία ας ρίξει μια ματιά σε ένα μικρό απάνθισμα αναρτήσεων των πιο δημοφιλών δικτυακών ιστοτόπων:
- «Μάκη γιατί δεν έγραψες σε ποιόν ανήκει το πλοίο-σκυλοπνίχτρα που λένε οι Γερμανοί; Μήπως στον κουμπάρο σου; Γιατί το απέκρυψες; Βαρδινογιάννης, σου θυμίζει τίποτα; Η έκθεση το λέει. Εσύ όμως όχι» (troktiko).
- «Ζορίζεται τώρα ο Κοντομηνάς, γιατί είναι σίγουρο ότι ο troktikoς απατεώνας δεν μπορεί πλέον να του προσφέρει καμία στήριξη» (zougla).
- «Έφθασαν το έσχατο σημείο σαπίλας και διαφθοράς, εκβιάζοντας τον Μπόμπολα μέσα από το troktiko τους. Δώσε μας την εφημερίδα σου -τρελά πράγματα- και εμείς θα σε θεωρούμε καλό εργολάβο, θα μπορείς να κάνεις ό,τι γουστάρεις και δεν θα σε ενοχλούμε!» (zougla).
- «Αυτός είσαι Μάκη Τ. που εκτελείς εντολές και συμβόλαια επιχειρηματιών όπως του Κουρή, του Βγενόπουλου και ...των άλλων ανθρώπων που είναι πίσω σου και φορτώνουν με χρήμα» (troktiko).
- «Κάθε επιχείρηση ΜΜΕ υποτίθεται ότι εξυπηρετεί τα δικά της συμφέροντα αλλά εδώ φαίνεται ότι ...όλοι μαζί εξυπηρετούν του Ψυχάρη […] Μην ξεχνάμε ότι στον ίδιο όμιλο είναι και ο Νίκος Χατζηνικολάου που συνεταιρίζεται με τον γιο του Κουρή. Όλοι το ίδιο στον κουβά...» (troktiko).
Οι καλοί συνάδελφοι
- «Πω, πω χοντράδα του Μάκη. Εμπλέκεται σε μια ιστορία που έγραψε το ‘Πρώτο Θέμα’ για την Πετραλιά και λέει ότι το κάνει για να στηρίξει τον Βαρβιτσιώτη. Βέβαια όλος ο κόσμος ξέρει ότι ο Μάκης με τον Νίνο (σύζυγος της Αλεξάνδρας Πετραλιά) έχουν αδερφικούς δεσμούς» (troktiko).
- «Το blog adiakritos.gr, που σύμφωνα με τα γραφόμενα στο troktiko είναι του Στ. Χίου και με χρηματοδότη ...(όπως λένε γνωστό τηλεμαϊντανό) που έχει σχέση με το ΛΑΟΣ κάνει επίθεση στο Σ. Γκιόλια και τον κατηγορεί ότι είχε σχέση με το περιβόητο τροχαίο Κεντέρη-Θάνου» (papatzides).
- «Ο Μπάμπης (Χαράλαμπος) Παπαδημητρίου, ο βραδινός απρόσκλητος προπαγανδιστής του ΔΝΤ, ήταν και παραμένει γνωστός με το προσωνύμιο ‘Χλωμό Πρόσωπο’. Ο άνθρωπος παντός καιρού για κάθε αφεντικό, βασιλικότερος του βασιλέως που προκειμένου να σώσει το τομάρι του δεν διστάζει να καρφώσει, να διαστρεβλώσει, να συκοφαντήσει, να ρίξει λάσπη» (troktiko).
- «Σε μια κίνηση που μόνο σε χαφιεδισμό παραπέμπει προχώρησε ο Νίκος Χατζηνικολάου κατά των μπλογκ. Ρε συ Χατζηνικολάου πόσες ανακρίβειες έχεις γράψει και έχεις πει στο ραδιόφωνο; Πόσες μηνύσεις και αγωγές έχεις φάει;» (troktiko και papatzides).
- «Το ρεσιτάλ των αθλιοτήτων με τον υπάλληλο της Real News Παπαγιάννη συνεχίζεται… Ουρά του ο θλιβερός τρωκτικός …» (zougla).
- «Το ‘κουρηστάν’ έχει τελειώσει και να τους χαίρεται όλους μαζί ο Νίκος Χατζηνικολάου που δεν παίζει το θέμα με τα εικονικά τιμολόγια. Τα 2 εκ. ευρώ τα θέλεις σε μετρητά ή με δόσεις ρε Κουρή; Μήπως να στα πληρώσουν σε περγαμόντο; Αν θέλεις τα δύο εκ. μπορούν να στα κάνουν τρία…» (troktiko).
- «Μικρέ τυφλοπόντικα του διαδικτύου, μάθε ότι η μετεξέλιξή σου σε ενεργούμενο του εργολάβου και του κλέφτη, δεν πρόκειται να προστατέψει ούτε εσένα ούτε τα αφεντικά σου… Ούτε καν τους μπάτσους και τους υπόδικους ηγούμενους, που εξυπηρετούν το βρώμικο ιστοεξάμβλωμά σου» (zougla).
Αλληλοκαταγγελίες και απειλές
- «[Αγαπητέ Μάκη...] Πριν 11 μήνες πήρες ένα πιστόλι να πας στο γραφείο στο ‘Πρώτο Θέμα’ για να σκοτώσεις τον Θέμο όπως ο ίδιος είπες σε μένα και στον δικηγόρο σου Γ.Αγιοστρατίτη. Είχες μαζί σου το όπλο. Προσπάθησα να σε σταματήσω. Ο Θέμος πράγματι δεν ήταν στο γραφείο. Μην επιχειρήσεις να κάνεις το ίδιο με μένα. Άδικός κόπος. Δεν με νοιάζει. Τζάμπα ...μάρτυρα θα με κάνεις» (Σ. Γκιόλιας).
- «Ο επιχειρηματίας και ο υποτακτικός του, διαχειριστής του trash-blog troktiko, έχουν προφανώς χάσει την ψυχραιμία τους... Είναι αλήθεια, τον βρωμιάρη του troktiko θα τον πάμε μέχρι το τέλος, όχι για την ίδια τη μίζερη ζωή του, αλλά για τα κοπρόσκυλα που κρύβονται από πίσω» (zougla).
- «Αυτό το λέμε στον εκβιαστή Μάκη Τριανταφυλλόπουλο και τον φίλο του Νίκο Χατζηνικολάου που είναι ο σπόνσορας και ο επίσημος διαφημιστής του συκοφάντη. Θα μάθετε τον ρόλο του Παναγιωτόπουλου στο Mega στην προσπάθεια του να στηρίξει τον Νίκο Χατζηνικολάου, τις απειλές του Alter και του διευθυντή του όταν δημοσιογράφος αποφάσισε να φύγει από το κανάλι του, τις καταδίκες εκδοτών και mediaρχών στον ΑΝΤ1 και στο Alter. Εκεί όπου εργάζονται οι συκοφάντες και οι σπόνσορές τους αλλά και οι ορντινάτσες τους. Θα γίνει πανικός!» (troktiko).
Το βάθος του ουρανού είναι φαιό
Όλη αυτή η παραδημοσιογραφική λογόρροια έχει σαφές πολιτικό περιεχόμενο. Με κάθε ευκαιρία προβάλλονταν στο troktiko οι θεωρίες του ΛΑΟΣ και υιοθετούνταν όλες οι «εθνοσωστικές» καμπάνιες κατά βιβλίων και ανθρώπων. Χωρίς δεύτερη σκέψη καταγράφονταν τα πιο παρανοϊκά αντισημιτικά σχόλια και ειδήσεις όπως ότι οι Εβραίοι της Ελλάδας δεν φορολογούνται! Και φυσικά, για τα κόμματα της Αριστεράς το troktiko επιφύλασσε μόνο υβριστικές αναρτήσεις: «Είναι ξεφτίλα και ντροπή και αηδία από τους ψευτόμαγκες του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ να πάνε να καταλάβουν την Ακρόπολη. Ανανδροι και προδότες μιας χώρας με πολιτιστική και όχι μόνο ιστορία. Δεν υπάρχει όμως δικαιοσύνη στην Ελλάδα για να τους συλλάβει και να τους μπουζουριάσει», ζητούσε το μπλογκ που κατά τα άλλα υπερασπιζόταν την ελευθερία της έκφρασης!
Όλη αυτή η παραδημοσιογραφική λογόρροια έχει σαφές πολιτικό περιεχόμενο. Με κάθε ευκαιρία προβάλλονταν στο troktiko οι θεωρίες του ΛΑΟΣ και υιοθετούνταν όλες οι «εθνοσωστικές» καμπάνιες κατά βιβλίων και ανθρώπων. Χωρίς δεύτερη σκέψη καταγράφονταν τα πιο παρανοϊκά αντισημιτικά σχόλια και ειδήσεις όπως ότι οι Εβραίοι της Ελλάδας δεν φορολογούνται! Και φυσικά, για τα κόμματα της Αριστεράς το troktiko επιφύλασσε μόνο υβριστικές αναρτήσεις: «Είναι ξεφτίλα και ντροπή και αηδία από τους ψευτόμαγκες του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ να πάνε να καταλάβουν την Ακρόπολη. Ανανδροι και προδότες μιας χώρας με πολιτιστική και όχι μόνο ιστορία. Δεν υπάρχει όμως δικαιοσύνη στην Ελλάδα για να τους συλλάβει και να τους μπουζουριάσει», ζητούσε το μπλογκ που κατά τα άλλα υπερασπιζόταν την ελευθερία της έκφρασης!
Στοχοποίηση κατά βούληση!
Για στοχοποίηση μίλησε πρώτος ο Νίκος Χατζηνικολάου στο δελτίο του Alter όταν ενημερώθηκε κι αυτός ότι τα όπλα δεν ανήκαν στον αθέατο κόσμο της νύχτας και των κοινών κακοποιών αλλά στους εκτελεστές της Σέχτας. Πριν τη βαλλιστική κι ενώ η αστυνομία δεν είχε ακόμα ανακατέψει στον τόπο του εγκλήματος την αντιτρομοκρατική, κανείς δεν μιλούσε για στοχοποίηση, αν και οι απειλές προς τον Γκιόλια εκτοξεύονταν για μήνες, ακόμα και από σχολιαστές του ίδιου καναλιού. Σχεδόν ανακουφίστηκε λοιπόν το κάστ της ηλεκτρονικής ενημέρωσης μόλις έφτασαν τα «χαρμόσυνα» νέα ότι η δολοφονία έγινε δια χειρός Σέχτας. Τότε ήταν που επιστρατεύτηκε η στοχοποίηση και μάλιστα από το σύνηθες ύποπτο Indymedia. Εκτός από τους παρουσιαστές έσπευσε, όπως συνηθίζει, να καταδικάσει την «ντροπή» του Indymedia και η Ντόρα Μπακογιάννη (που όμως έχει υπάρξει κι αυτή θύμα στοχοποίησης από mainstream ερευνητές). Είναι γνωστό ότι στο μυαλό ορισμένων η ελευθερία του τύπου και του λόγου οδηγούν σε δολοφονίες και θα πρέπει να περιοριστούν κάπως. Τα πράγματα όμως εκτροχιάστηκαν και οι σχολιαστές άρχισαν να μιλούν ακόμα και για σκύλευση νεκρού από «κρατικοδίαιτους» (Στρατάκης στον Flash, 21.7.2010) όταν η Ρίκα Βαγιάννη τόλμησε να γράψει ένα κείμενο για την υποκρισία των όψιμων υπερασπιστών του δημοσιογραφικού έργου του troktiko. Αυτοί λοιπόν που μιλούν για στοχοποίηση ή ακόμα και σκύλευση κάνοντας ότι αγνοούν τη σημασία της έννοιας, πώς άραγε χαρακτηρίζουν το κείμενο που δημοσιεύτηκε για την Βαγιάννη στο troktiko την επομένη και κυρίως το άθλιο ανώνυμο άρθρο στο Πρώτο Θέμα (25.7.2010) όπου με αισχρά υπονοούμενα αποφάσισαν να την στοχοποιήσουν μόνο και μόνο για την άποψή της.
Η ρατσιστική μισογύνικη αντιμετώπιση της δημοσιογράφου, όπως παλιότερα πολλών άλλων γυναικών, αλλά και οποιουδήποτε τελικά έχει μια διαφορετική άποψη από το συρμό των δελτίων, αυτό είναι στοχοποίηση! Τα σχόλια για την εμφάνιση, τις συνήθειες και τις ιδιαιτερότητες ανθρώπων μαζί με τις ολόσωμες γυμνές φωτογραφίες τους με αφορμή την άποψή τους, αυτό είναι στοχοποίηση! Ειδικά ο εκδότης του Θέματος που στο ανώνυμο άρθρο του για την Βαγιάννη επικαλείται την ηθική και τη δεοντολογία ενώ την ίδια ώρα «προάγει» στις εκπομπές του τα κορίτσια με τα μεγάλα ντεκολτέ που ζητούν δημοσιότητα. Συνεργάτες του, μαζί με ακροδεξιούς μόνιμους θαμώνες των εκπομπών τους γελούν κοροϊδεύοντας τα παιδιά που καλούν να επιδείξουν τα ταλέντα τους ενώ σε άλλες εκπομπές εκτοξεύουν προσωπικές απειλές και εμετικά σχόλια για ανθρώπους με άλλη άποψη. Πολλές φορές λοιπόν τα επώνυμα αλλά τυπικά ανώνυμα μπλογκ, οι «αποκαλυπτικές» εκπομπές και οι τηλε-εφημερίδες υιοθετούν ένα εκφοβιστικό στυλ με στόχο να πείσουν για την ορθότητα του «ρεπορτάζ» αλλά και να προκαλέσουν αντιδράσεις. Εκβιαστικοί συλλογισμοί, αποκαλύψεις αυθαίρετες μέσα από κλειδαρότρυπες, μισαλλόδοξα σχόλια, συμπεράσματα όπως «όλοι είναι διεφθαρμένοι πλην ημών» και αλλά τέτοια του συρμού. Παρακρατικές και μαφιόζικες δράσεις που έρχονται και κουμπώνουν στα ρυπαρά ανώνυμα δημοσιεύματα παντός τύπου. Αυτή άλλωστε η «αποκαλυπτική» δημοσιογραφία των επώνυμων και «ανώνυμων» και το τσουβάλιασμα οδηγεί σε συνθήματα, όπως το «να καεί το μπουρδέλο η Βουλή», σε καψίματα βιβλίων, σε χειροδικίες, σε μαχαιρώματα μεταναστών, σε στοχοποιήσεις πολιτικών ακόμα και επιστημονικών απόψεων και ιδεολογικών τάσεων.
Αρκεί ένα δείγμα μιας κόντρας μεταξύ αυτών των δημοσιογράφων για να κλειδαμπαρωθεί ο ανυποψίαστος αναγνώστης σε καταφύγιο με προμήθειες. Ετσι φτάσαμε και στον ανοιχτό βίαιο πόλεμο των ανώνυμων-επώνυμων μπλογκ. Εκεί που όλα επιτρέπονται και πολλές φορές με το αζημίωτο. Η ελευθερία του λόγου πήρε την πλέον τρομακτική της διάσταση στη ροή της «απειλητικής ενημέρωσης» με αποτέλεσμα ο κόσμος να πιστεύει τα πάντα ή να μην πιστεύει τίποτα. Η ενημέρωση έπαψε να αποτελεί αντικείμενο διασταύρωσης μιας είδησης και έχει γίνει θέμα πειθούς! Ουαί κι αλίμονο δηλαδή σε όποιον έχει διαφορετική άποψη για το «λειτούργημα» των επίσημων «ΙΕΚ» δημοσιογραφίας. Μέχρι και τον Γιάννη Πρετεντέρη πήρε η μπάλα των ανώνυμων μπλογκ με ονοματεπώνυμο, όταν έγραψε την επόμενη της δολοφονίας για «τον δημοσιογραφικό υπόκοσμο που αφοσιώνεται στη δουλειά της διαβολής και της συκοφάντησης». Η απάντηση του troktiko ήταν να αναρτήσει τον Γ.Π. ντυμένο με στολή Ες Ες.
O λόγος για τον Θανάση Κλάρα, που άφησε την άνετη ζωή του στη Λαμία και πήρε τα βουνά, γράφοντας το όνομα του, ή μάλλον το ψευδώνυμο του «Άρης Βελουχιώτης» στην ιστορία, σαν ίσως την πιο εμβληματική φιγούρα της Αντίστασης. Σήμερα συμπληρώνονται 65 χρόνια από το θάνατο του. Ιδρυτής του ΕΛΑΣ και ηγετική μορφή του αντάρτικου σώματος του ΕΑΜ, αλλά και ένα από τα σημαντικότερα στελέχη του ΚΚΕ. Ο Βελουχιώτης έρχεται σε ρήξη με το ΚΚΕ μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, καθώς αρνείται να παραδώσει τα όπλα και επιλέγει τον δρόμο της ένοπλης δράσης. Ο δρόμος που διαλέγει τον οδηγεί τελικά στον θάνατο.
Ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ, την ίδια μέρα που το ΚΚΕ τον διαγράφει από τις τάξεις του, βάζει τέλος στη ζωή του στις 16 Ιουνίου του 1945, καθώς είχε περικυκλωθεί από ομάδες της Εθνοφυλακής που είχαν σταλεί για να τον συλλάβουν, στη Μεσούντα του Αχελώου. Το πτώμα του αποκεφαλίζεται και την επομένη κρεμάται στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων. Η πορεία προς τον θάνατο Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, που υπογράφτηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1945, από την κυβέρνηση Πλαστήρα και το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο και προέβλεπε δημιουργία των απαραίτητων συνθηκών για τη διεξαγωγή εκλογών και δημοψηφίσματος για τη μοναρχία στην Ελλάδα, διάλυση των ανταρτικών οργανώσεων, παράδοση των όπλων του ΕΛΑΣ μέσα σε δύο εβδομάδες και παραχώρηση αμνηστίας στους στρατιώτες του ΕΛΑΣ, ο Άρης καταγγέλλει τη συμφωνία ως προδοτική και αποδοχή της αγγλικής κατοχής. Ο Βελουχιώτης καλεί τους αγωνιστές να συνεχίσουν την ένοπλη αντίσταση με αποτέλεσμα το ΚΚΕ να τον αποκηρύξει και να τον απομονώσει. Τότε αρχίζει ένα κυνήγι «κλεφτών κι αστυνόμων» με την Εθνοφυλακή υπό την εποπτεία των Άγγλων να τον καταδιώκει, και τον Άρη, βλέποντας τον κλοιό να στενέυει γύρω του να επιλέγει το δρόμο του θανάτου. «O Άρης ήξερε από την αρχή το τέλος του. Τις παλιές καλές ημέρες στο βουνό έκανε καμιά φορά παρέα με τον μόνιμο λοχαγό Κουταλίδη, που έπαιζε υπέροχα στο βιολί του κάποια κλασικά κομμάτια. Μια ημέρα ο λοχαγός τού είπε με θαυμασμό ότι μοιάζει με τον επαναστάτη Πουγκατσέφ, που έφτιαξε δικό του στρατό και κυριάρχησε σε μεγάλο τμήμα της τσαρικής Ρωσίας.
O αρχηγός τον ρώτησε με νόημα: - Θυμάσαι το τέλος του; -
Ναι, απάντησε ο λοχαγός. Κυκλώθηκε από τα τσαρικά στρατεύματα, πιάστηκε αιχμάλωτος και το κεφάλι του έμεινε κρεμασμένο για ημέρες σε κοινή θέα. -
Eμένα όμως δε θα με πιάσουν ποτέ αιχμάλωτο. Κι αυτό έκανε», γράφει για αυτόν ο Διονύσης Χαριτόπουλος, στο βιβλίο του «Αρης, ο αρχηγός των ατάκτων». Μαζί με τους αντάρτες του ο Βελουχιώτης μεταβαίνει στο Ανθηρό όπου ανταλλάσσει ομήρους με όπλα και πυρομαχικά, κι ενώ ο στρατός τον καταδιώκει το ΚΚΕ δεσμεύεται ότι δεν θα δημιουργήσει προβλήματα στις διαπραγματεύσεις. Την επομένη, έξω από το χωριό Ελληνικά, σε μια εκκλησία ο Βελουχιώτης μαζεύει τους συντρόφους του και τους ενημερώνει για την επικείμενη συνάντηση του με τον ζαχαριάδη, τον ηγέτη του ΚΚΕ, προκειμένου να λύσουν τα ζητήματα που έχουν προκύψει μεταξύ τους.
Αποχαιρετά τους συντρόφους του και κατευθύνεται προς το Λιάσκοβο, όπου φήμες θέλουν υποστηρικτές του να τον περιμένουν για να συνταχθούν μαζί του. Αντί για συντρόφους συναντά διώκτες... Μετά από σκληρή μάχη, κι αφού έχουν καταφέρει να πάρουν 17 ομήρους, οι αντάρτες υποχωρούν προς το Mαυροβούνι. Τετάρτη 14 Ιουνίου του 1945 και ο Βελουχιώτης με τους αντάρτες του κατευθύνεται στο Κοθώνι, από όπου και αποφασίζει να επιχειρήσει τη μεγάλη έξοδο παρά το ότι γνωρίζει ότι βρίσκεται περικυκλωμένος. Κλειδώνει τους όμηρους στο σχολείο του χωριού, και μέσω του Χοιρόλακκου επιχειρεί να περάσει τον Αχελώο. Οι μάχες είανι σφοδρές, αλλά ο Άρης είναι αποφασισμένος να περάσει το ποτάμι. Έτσι δίνει εντολή στους 20 άνδρες του που τον ακολουθούν να κρυφτούν στο φαράγγι του Φάγγου. Την επομένη κι αφού πέσει το σκοτάδι ξεκινούν για τη Μεσούντα. Πέμπτη 15 Ιουνίου του 1945 και ο Βελουχιώτης φαίνεται να καταλαβαίνει πως φτάνει το τέλος. Παρά τις παραινέσεις να περάσουν πάλι το ποτάμι προς τη Ρούμελη φαίνεται να αδιαφορεί. Είναι μάταιο γιατί είναι πλέον κυκλωμένοι.
Δίνει εντολή στους άνδρες του να φύγουν προς το ποτάμι, μα εκείνος παραμένει εκεί. Σαν επαναστάτης έζησε και σαν επαναστάτης θέλει να πεθάνει. Αυτοπυροβολείται και γράφει το ένδοξο τέλος του, με τα ίδια του τα χέρια... Η σορός του αποκεφαλίζεται και την επόμενη μέρα το κεφάλι του κρεμάται στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων. «Γύρω από τα κρεμασμένα κεφάλια οι παρακρατικοί βάραγαν νταούλια και κέρναγαν από νταμιζάνες κρασί. Aς μην επιχαίρουν οι εχθροί του. Κανείς δεν δικαιούται να υπερηφανευτεί ότι έπιασε ζωντανό, ότι νίκησε ή ότι σκότωσε τον αρχηγό του ΕΛΑΣ. O Άρης αποχώρησε μόνος του.
H αυτοκτονία είναι μια πράξη οριστική και τελεσίδικη, που ουδείς δικαιούται να κρίνει, να εξάρει ή να καταδικάσει. Είναι απολύτως προσωπική και μυστηριώδης. Και επειδή ποτέ δεν στερείται νοήματος, ήταν το ύστατο διάβημα του αυτόχειρα προς τους Έλληνες.Tα τρία χρόνια ελευθερίας στα βουνά δεν ήταν όνειρο, αλλά μια υποθήκη για το μέλλον», αναφέρει για την μέρα εκείνη ο Διονύσης Χαριτόπουλος.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)